PlanowanieWesela.pl » Warto wiedzieć » Metody antykoncepcji i planowania rodziny
Przewiń do treści
Polecamy
Złoty Krążek
Ostatnio dodane
2024-01-22 Wedding Planner - Justyna Grzymała Weddings & Events Konsultanci ślubni
Warszawa
2024-01-12 Zespół Muzyczny JABADU Zespoły weselne
Krosno
2024-01-04 Zespół Muzyczny TROLL Nasza oferta dotyczy 1 dnia grania na weselu, błogosławieństwo, transport do 200km od Warszawy gratis. Zespoły weselne
Warszawa
Sonda

Gdzie pojedziecie w podróż poślubną?


Pokaż wszystko

Metody antykoncepcji i planowania rodziny

Prezerwatywy, kondomy

Ocena: 4,24/5

Zawarcie związku małżeńskiego niejednokrotnie idzie w parze z decyzją o powiększeniu rodziny. Zdarza się jednak tak, że nowożeńcy z różnych powodów nie chcą jeszcze (lub wcale) podejmować decyzji o dziecku. Niezbędne jest w tej sytuacji wybranie jednej z wielu metod antykoncepcji. A tych jest wiele – od naturalnych, propagowanych przez kościół, przez metody mechaniczne (barierowe), hormonalne, aż po wewnątrzmaciczne, chirurgiczne. Wszystkie metody antykoncepcji różnią się od siebie nie tylko sposobem stosowania, lecz również odwracalnością, bezpieczeństwem, korzyściami poza antykoncepcyjnymi oraz skutecznością.

Skuteczność wybranych metod antykoncepcji

skutecznosc_idealna.jpg

skutecznosc_typowa.jpg

Mechaniczne metody antykoncepcji

Prezerwatywy dla mężczyzn

Prezerwatywy dla mężczyzn należą do jednej z najstarszych metod antykoncepcji, czyli zabezpieczania się przed niepożądaną ciążą. Materiałem służącym do wyrobu tych pierwszych, dawnych prezerwatyw były zwierzęce jelita. Jako popularny sposób chroniący przed niechcianą ciążą, prezerwatywy dla mężczyzn używane są od XVIII wieku.  Do ich zalet z pewnością możemy zaliczyć: pozytywny wpływ na utrzymanie lub przedłużenie erekcji, duża różnorodność, dostępność (można je kupić zarówno w aptekach, jak i kioskach, supermarketach czy na stacjach benzynowych) – ponadto aby je kupić nie jest wymagana recepta, duża skuteczność – także w ochronie przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, łatwość stosowania i brak negatywnego wpływu na płodność. Prezerwatywy często wybierane są w przypadku przygodnych zbliżeń. Ale nie tylko – często wybierają je również osoby, które nie mają możliwości zastosowania innych metod antykoncepcyjnych. Wśród wad najczęściej wymienianych przez osoby używające męskich prezerwatyw znajdują się między innymi takie aspekty, jak: osłabianie doznań seksualnych, możliwość zsuwania się lub pękania w trakcie zbliżenia, a także wywoływania uczuleń, niosących w konsekwencji np. nieprzyjemne podrażnienia, uszkodzenia nabłonka narządów płciowych, wysypki, etc. Co więcej, to właśnie wspomniane wyżej uszkodzenia mechaniczne i/lub niektóre środki chemiczne (zawarte w części globulek dopochwowych czy wazelinie), w znaczącym stopniu osłabiają działanie prezerwatyw, jako środka zapobiegającego ciąży, jak również wielu chorobom. Co zatem zrobić, aby prezerwatywy spełniły swoje zadanie i były możliwie jak najbardziej skuteczną metodą antykoncepcji? Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że prezerwatywy to środek jednorazowego użytku, ponadto należy je nakładać zanim dojdzie do kontaktu z narządami płciowymi parterki. Istotne jest również to, aby na prezerwatywach nie oszczędzać i stosować te najwyższej jakości, a przed stosunkiem upewnić się czy prezerwatywa, której mamy zamiar użyć, nie jest uszkodzona.

prezerwatywy-kondomy.jpg

Jak zakładać prezerwatywę?

Po pierwsze prezerwatywę należy nakładać wyłącznie podczas pełnego wzwodu. Dwoma palcami – kciukiem i palcem wskazującym ściskamy zbiorniczek na końcu prezerwatywy, aby usunąć z niego powietrze. Rozwijamy prezerwatywę na całą długość członka, jednocześnie ściskając zbiorniczek, aby zapobiec dostaniu się do jego wnętrza, powietrza. Po odwinięciu prezerwatywy sprawdzamy czy jest dobrze dopasowana: ani za luźna, ani za ciasna.

Prezerwatywy dla kobiet

Ich historia jest dużo, dużo krótsza niż prezerwatyw dla mężczyzn – na rynku pojawiły się stosunkowo niedawno, bo w 1992 roku. Czym tak naprawdę są prezerwatywy kobiece? Przede wszystkim do ich produkcji używany jest materiał zwany poliuretanem. Drugą kwestią jest ich budowa. Otóż prezerwatywy dla kobiet na obu końcach mają umieszczone dwa pierścienie. Zadaniem szerszego z nich (o średnicy 70 mm) jest uniemożliwianie prezerwatywie jej wysuwanie się z pochwy. Mniejszy bo 60-cio milimetrowy ma na celu wsuwanie prezerwatywy do wnętrza pochwy. Podobieństwa polega na tym, że zadaniem zarówno prezerwatywy dla mężczyzny, jak i prezerwatywy dla kobiety, jest ochrona przed niepożądaną ciążą i chorobami, w tym zarażeniem wirusem HIV. Natomiast w śród kolejnych różnic między jedną, a drugą prezerwatywą zajdziemy również sposób ich zakładania, a mianowicie fakt, że prezerwatywy damskie zakłada się dużo wcześniej, to znaczy już na około 8 godzin przed zbliżeniem, a po nim zostawia na kolejnych 6 godzin. Wśród powodów, dla których użytkowniczki prezerwatyw kobiecych skłaniają się ku tej metodzie antykoncepcyjnej, podobnie jak w przypadku bardziej popularnych, prezerwatyw dla mężczyzn, jest możliwość ich zakupienia bez recepty. Ponadto w przypadku prezerwatyw dla kobiet występuje relatywnie mniejsza szansa na ich pęknięcie oraz brak niekorzystnych skutków dla zdrowia, takich, jak uczulenie. Minusem tej metody antykoncepcji jest np. dość głośny dźwięk wydawany podczas seksualnego zbliżenia.

Środki plemnikobójcze

Preparaty plemnikobójcze działają na trochę innej zasadzie, niż omawiane wcześniej prezerwatywy. W odróżnieniu od nich, zadaniem środków plemnikobójczych, jest jak sama nazwa wskazuje – zniszczenie plemników (po ich wcześniejszym unieruchomieniu). Najpopularniejsze formy najczęściej stosowanych środków plemnikobójczych, to: kremy, żele i globulki, galaretki i tabletki. Stosowanie środków plemnikobójczych polega na wprowadzeniu ich do pochwy na około 10 – 30 minut przed stosunkiem płciowym. Powinniśmy wiedzieć, że w zależności od wybranego rodzaju środków plemnikobójczych, różny jest czas w którym działają skutecznie, a rozbieżność wynosi kilka godzin, ponieważ na przykład galaretki i kremy skuteczne są przez około 8 godzin a globulki przez sześćdziesiąt minut. Każdorazowo, np. zmieniając rodzaj środka plemnikobójczego należy również zapoznać się z ulotką, na której wymienione są wszelkie przeciwwskazania do stosowania danej metody, wśród których znajdziemy m.in.: nadwrażliwość na którykolwiek ze składników oraz możliwe działania niepożądane, np.: możliwość podrażniania błony śluzowej pochwy. Podejmując decyzję dotyczącą wyboru konkretnej metody antykoncepcyjnej bierzmy również pod uwagę fakt, że środki plemnikobójcze nie chronią przed zarażeniem chorobami przenoszonymi drogą płciową, a fakt ten często jest uważany za wadę środków plemnikobójczych.

Błona dopochwowa

Błona dopochwowa (diafragma) to środek antykoncepcyjny wykonany z gumy lateksowej, przeznaczonej do wielokrotnego użytku. Jej zadaniem jest uniemożliwienie plemnikom przedostania się do macicy. Ma ona kształt półkuli, której brzeg jest wzmocniony metalowym pierścieniem. Odpowiedni rozmiar błony dopochwowej powinien kobiecie wskazać ginekolog. Należy pamiętać, że może on ulec zmianie lub po przybraniu na wadze więcej, niż pięć kilogramów. Błony dostępne są w rozmiarach od 50 do 105 mm. średnicy. Do jej zalet zalicza się dostępność, możliwość wielokrotnego użytku, możliwość stosowania podczas karmienia piersią, brak skutków ubocznych dla zdrowia oraz prosta w użytkowaniu. Wśród wad diafragmy panie wymieniają: niezbyt wysoką skuteczność, wskazane do dodatkowego zastosowanie środka plemnikobójczego, oraz jedynie częściowe zabezpieczenie przed chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Wskazówki dotyczące stosowania błony dopochwowej:

Rozważając tę metodę antykoncepcji należy pamiętać, że ma ona pewne przeciwwskazania, do których należą: wady wrodzone, zapalenie pochwy, uczulenie na gumę lateksową, powracające zapalenia układu moczowego i zakażania cewki moczowej, wystąpienie w przeszłości zespołu wstrząsu toksycznego.

Kapturki dopochwowe

Kapturki dopochwowe mają stanowić podobną barierę dla plemników, jaką są na przykład prezerwatywy. Celem ich stosowanie jest uniemożliwienie plemnikom przejścia z pochwy do macicy i dalej do jajowodów. W Europie kapturki są bardzo popularną metodą antykoncepcji, natomiast w Polsce bywają trudno dostępne. Kapturki dzielą się na dwa rodzaje:

Bez względu na to, jaki rodzaj kapturka wybierzemy, jego wielkość powinien, podobnie jak w przypadku błony dopochwowej, dobrać lekarz ginekolog.  Kapturki naszyjkowe dostępne są w rozmiarach: 22, 25, 28, 31 mm., natomiast kapturki sklepieniowe w pięciu, od 55 do 75 mm., co 5 mm. Przeciwwskazaniami do stosowania kapturków są: nadwrażliwość na silikon, brak umiejętności ich zakładania, wcześniejsze wystąpienie zespołu wstrząsu toksycznego. Aby kapturek był jak najbardziej skuteczną metodą antykoncepcji, należy założyć go nie wcześniej, niż sześć godzin przed stosunkiem, a po nim zostawić go w przedziale od 8, do nawet 48 godzin. Należy też zakładać go prawidłowo, upewniając się, czy szyjka macicy jest prawidłowo zakryta. Brak powszechnej dostępności, cena, wypadanie, utrata odczuć związanych z szyjką macicy, mniejsza skuteczność zwłaszcza u kobiet po 36. roku życia – to aspekty, które należą do najczęściej wymienianych minusów tej metody. Kapturki cenione są natomiast ze względu na braku większych skutków ubocznych dla zdrowia (z wyjątkiem osób uczulonych i wrażliwych na silikon – może powodować u nich podrażnienia), zapobieganie niektórym zakażeniom, takim jak na przykład: rzeżączka, chlamydia, rzęsistek oraz zmniejszanie ryzyka zapalenie narządów miednicy mniejszej.

Hormonalne metody antykoncepcji i zapobiegania ciąży

Plastry antykoncepcyjne

Plastry antykoncepcyjne zawierają dokładnie takie same hormony, jak dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne. Mają wielkość 45x45 mm. i przykleja się je na pośladku, podbrzuszu, na zewnętrznych powierzchniach ramion i na barkach. Aby zachować jak najbardziej skuteczne antykoncepcyjne działanie, niezbędna jest cotygodniowa wymiana plastra. Co trzy tygodnie należy zrobić tygodniową przerwę, w trakcie której wystąpi okres. Po tygodniu ponownie należy przykleić plaster. Przewaga plastrów nad tabletkami polega na tym, że stosujące go panie nie są zmuszone do dosłownie codziennym o nich pamiętaniu, a ponadto hormony trafiają bezpośrednio do krwioobiegu bez nadwyrężania tabletkami wątroby), a także na tym, że ewentualne nudności, wymioty, biegunki w mniejszym stopniu wpływają na wchłanianie hormonów i nie wywołują istotnego obniżenia skuteczności tej metody antykoncepcji. 

plaster-antykoncepcyjny.jpg

Plastry antykoncepcyjne należy nakładać na czystą, suchą, wolną od wszelkich podrażnień skórę. Plastrów nie należy przyklejać co tydzień w tym samym miejscu. Co zrobić jeśli plaster był całkowicie lub częściowo odklejony? To zależy od czasu odklejenia. Jeśli minęło od niego mniej, niż 24 godziny, można przykleić ten sam plaster lub zastąpić go nowym. Jeśli natomiast upłynęło więcej, niż 24 godziny, należy nakleić nowy plaster, zaczynając nim ponownie siedmiodniowy cykl, a przez tydzień powinno się również stosować dodatkową metodę antykoncepcji. Do zalet tej metody antykoncepcji zalicza się między innymi: skuteczność, konieczność pamiętania o zmianie plastra tylko raz w tygodniu, zmniejszenie objawów napięcia przedmiesiączkowego, zmniejszenie obfitości i bolesności miesiączek, regularne krwawienia, zniesienie bólu owulacyjnego, rzadsze występowanie niezłośliwych chorób sutka, czynnościowych torbieli jajnika, zmniejszenie ryzyka zachorowania na raka endometrium i raka jajnika. Wśród wad tej metody zarówno panie, jaki i lekarze wyliczają: medyczne przeciwwskazania (np. zakrzepowe zapalenie żył, choroby naczyń mózgu, niedrożność naczyń wieńcowych, zaburzenia zatorowo-zakrzepowe tętnic, w tym zawał serca, choroby naczyń mózgowych; choroba niedokrwienna serca lub dławica piersiowa; nadciśnienie tętnicze; nadciśnienie płucne, choroba naczyń płucnych), możliwość odklejania się plastra; uczulenia skórne; fakt, że przy zbyt dużej warstwie tkanki tłuszczowej plastry mogą okazać się nieskuteczne, zwiększenie masy ciała, bóle głowy, trądzik, nerwowość, drażliwość, zmniejszenie libido, tkliwość w piersiach, brak ochrony przed zakażeniem HIV oraz chorobami przenoszonymi drogą płciową, występowanie czarnej obwódki wokół plastra.

Minipigułki

Minipigułki to środki antykoncepcyjne, które w przeciwieństwie do złożonych tabletek hormonalnych, zawierają i uwalniają tylko jeden hormon: progestagen. W wyniku ich przyjmowania śluz szyjkowy staje się gęsty i nieprzepuszczalny, natomiast błona śluzowa macicy staje się niepodatna na zagnieżdżenie zarodka.  ponad połowy kobiet przyjmujących minitabletki zanika też jajeczkowanie. Stosowanie minitabletek polega na ich ciągłym, a do tego codziennym łykaniu. Należy pamiętać, że w trakcie stosowanie tej metody antykoncepcji nie wolno przyjmować żadnych preparatów, które zwiększają metabolizm organizmu, ani chemicznych, ani ziołowych (należą do nich m.in.: ziele dziurawca, felbamat, fenobarbitan, fenytoina, karbamazepina, newirapina, okskarbazepina, prymidon). Przeciwwskazaniem w stosowaniu minitabletek są m.in.: gruczolak lub rak wątroby żółtaczka cholestatyczna, aktualny rak sutka; krwawienie z dróg rodnych o niewyjaśnionej przyczynie; nadwrażliwość na składniki tabletek. Do powodów, dla których minitabletki wybierane są, jako metoda antykoncepcyjna można zaliczyć m.in.: skuteczność, dostępność, brak wpływu na laktację (ważne dla kobiet karmiących piersią), szybki powrót do pełnej płodności; natomiast do ich minusów:  brak ochrony przed zakażeniem wirusem HIV i chorobami przenoszonymi drogą płciową, trądzik, zmiany nastroju, obniżenie libido, tkliwość piersi, nudności, ból głowy, zwiększenie masy ciała, konieczność pamiętania o przyjęciu tabletki o tej samej godzinie każdego dnia.

Dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne

W przeciwieństwie do minitabletek, zawierają dwa rodzaje żeńskich hormonów płciowych – estrogen i progestagen. Tabletki te, ze względu na dawkę hormonów dzielimy na jednofazowe (stałą dawkę hormonów), dwu- i trójfazowe (dawka hormonów jest różna w zależności od dnia cyklu) a ze względu na rodzaj progestagenu w nich zawarty, tabletki te dzielimy na I, II, III i IV generacji. Aby tabletki dwuskładnikowe były skuteczną metodą antykoncepcji, należy je przyjmować codziennie, o tej samej porze, przez 21 dni. Następnie należy zrobić siedmiodniową przerwę, po której rozpoczyna się kolejny cykl przyjmowania tabletek. Należy również pamiętać, że skuteczność działania tabletek obniżają antybiotyki, leki na leczenie padaczki, wirusa HIV przeciwgrzybiczne oraz preparaty przyspieszające metabolizm. Przeciwwskazaniem do ich przyjmowania są m.in.: zakrzepowe zapalenie żył, choroby naczyń mózgu, niedrożność naczyń wieńcowych, zaburzenia zatorowo-zakrzepowe tętnic, choroba niedokrwienna serca lub dławica piersiowa; zaburzenia sercowo-naczyniowe, nadciśnienie tętnicze; nadciśnienie płucne, choroba naczyń płucnych; guzy wątroby (niezłośliwe i złośliwe); krwawienie z dróg rodnych o niewyjaśnionej przyczynie; palenie tytoniu przez kobiety po 35. roku życia; planowana duża operacja, operacja kończyn dolnych.

tabletki-antykoncepcyjne.jpg

Dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne cenione są ze względu na zalety, takie jak: cena (cena tabletek antykoncepcyjnych waha się od 10 do 50 zł. za opakowanie), skuteczność, odwracalność, zmniejszenie objawów napięcia przedmiesiączkowego oraz obfitości i bolesności miesiączek , regularne krwawienia, rzadsze występowanie ciąż pozamacicznych oraz niezłośliwych chorób sutka, rzadsze występowanie czynnościowych torbieli jajnika, zmniejszenie ryzyka zachorowania na raka endometrium i raka jajnika. Wśród ich wad znajdziemy m.in.: działania niepożądane, brak ochrony przed zakażeniem wirusem HIV oraz chorobami przenoszonymi drogą płciową, możliwość osłabienia działania antykoncepcyjnego przez niektóre leki oraz biegunkę i wymioty.

Zastrzyki antykoncepcyjne

Zastrzyki antykoncepcyjna, to metoda antykoncepcji, polecana osobom niezbyt systematycznym, które mogą zapominać o codziennej antykoncepcji, tym, u których przy przyjmowaniu dwuskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych wystąpiły działania niepożądane związane z estrogenami, jak również osobom z nadwagą czy przyjmującym leki przeciwpadaczkowe. Metoda ta polega na domięśniowym, co trzymiesięcznym podaniu progestagenów. Zastrzyki te działają na podobnej zasadzie, jak dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne (m.in. zagęszczają śluz),. Są one jedną z najskuteczniejszych metod antykoncepcyjnych. Jeden mililitr leku w zastrzyku zabezpiecza kobietę, przed niechcianą ciążą, na okres trzech miesięcy. Działanie zastrzyków antykoncepcyjnych polega na wpływaniu na przysadkę mózgową w taki sposób, aby nie stymulowała jajnika do wytwarzania komórek jajowych, zmianach w składzie czopu śluzowego w szyjce macicy (utrudnianie ruchu plemników), hamowaniu procesów wzrostowych w błonie śluzowej macicy, zmianach fizyko-chemicznych w płynach znajdujących się w jamie macicy i jajowodach. Trzeba wziąć pod uwagę, że przez trzy miesiące działania zastrzyków może zupełnie nie występować krwawienie menstruacyjne, a powrót do pełnej płodności zachodzi dopiero po dziewięciu miesiącach od przyjęcia ostatniego zastrzyku. Aby metoda ta była jak najbardziej skuteczna, pierwszy zastrzyk należy wykonać w ciągu pierwszych pięciu dni cyklu miesiączkowego. 

Przed przepisaniem zastrzyku antykoncepcyjnego, lekarz ginekolog weźmie pod uwagę wszystkie przeciwwskazania, takie, jak: przebyte choroby tętnic, choroby sercowo-naczyniowe, zaburzenia krzepnięcia; poważne upośledzenie czynności wątroby; przebytą chorobę trofoblastyczną, krwawienie z dróg rodnych o niewyjaśnionej przyczynie; nadwrażliwość na jeden lub kilka składników zastrzyku. Do zalet zastrzyków, jako metody antykoncepcyjnej, zalicza się m.in.: wysoką skuteczność, odwracalność, możliwość stosowania przez karmiące matki (jak również zwiększanie ich laktacji), zmniejszenie ryzyka raka endometrium, zmniejszenie obfitości krwawienia miesiączkowego. Wśród wad zastrzyków antykoncepcyjnych wymienia się na przykład: brak ochrony przed zakażeniem wirusem HIV i chorobami przenoszonymi drogą płciową, fakt, że w przypadku działań niepożądanych związanych z działaniem progestagenów ich ustąpienie zajmuje 6 do 8 miesięcy od ostatniego zastrzyku, częste, obfite lub nieregularne krwawienia miesiączkowe lub z drugiej strony całkowity zanik miesiączki, zwiększenie masy ciała, bóle głowy, brzucha, tkliwość piersi, przyrost masy ciała, stany lękowe i depresję.

Naturalne metody planowania rodziny

Naturalne metody planowania rodziny, metody rozpoznawania dni płodnych, bez stosowania środków chemicznych, farmakologicznych czy mechanicznych. Są to metody oficjalnie uznawane przez Kościół Katolicki, opierają się na przewidywaniu dni płodnych i bezpłodnych.

Kalendarzyk małżeński

Prowadzenie kalendarzyka małżeńskiego polega na obserwacji cyklu kobiety, m.in. poprzez zapisywanie długości jej poprzednich cykli miesiączkowych. Para chcąca określić pierwszy dzień płodny, powinna od liczby dni najkrótszego w ciągu minionych 12 m-cy cyklu, odjąć liczbę 20 (na przykład, jeśli najkrótszy cykl trwał 28 dni: 28-20=8; a zatem pierwszym dniem płodnym jest 8 dzień kolejnego cyklu miesiączkowego). Aby określić ostatni dzień płodności należy od liczby dni najdłuższego cyklu odjąć 11, (np. 29-11=18 – ostatnim dniem w tym przypadku będzie osiemnasty dzień cyklu). Chcąc uniknąć zajścia w ciążę należy unikać stosunków seksualnych w wyznaczonych dniach płodnych. Do wad kalendarzyka małżeńskiego, zalicza się jego dyskusyjną skuteczność (płodność każdej kobiety może zmieniać się pod wpływem stresu, gorączki, przeziębienia, pracy zmianowej, zaburzeń hormonalnych). Zaletą jest brak skutków ubocznych.

kalendarzyk-malzenski.jpg

Metoda Billingsów

Metoda ta polega na obserwacji śluzu szyjki macicy, towarzyszącego dojrzewaniu pęcherzyka jajnikowego, poprzedzającego wystąpienie jajeczkowania.

Kobiety wykorzystujące metodę Billingsa systematycznie obserwują:

Według tej metody okres płodny kobiety rozpoczyna się w dniu pojawienia się jakiegokolwiek śluzu lub jakiejkolwiek zmiany dotychczas niezmieniającej się wydzieliny, natomiast okres niepłodny zaczyna się czwartego dnia rano po szczycie „objawu śluzu". Szczyt objawu śluzu jest ostatnim dniem występowania przynajmniej jednej cechy (należą do nich: odczucie mokrości, śliskości w przedsionku pochwy, stwierdzenie przejrzystości i rozciągliwości) śluzu płodnego. Podobnie jak w przypadku kalendarzyka małżeńskiego, nie planując poczęcia dziecka, należy powstrzymać się od współżycia seksualnego.

Jak widać metod antykoncepcji i naturalnych sposobów planowania rodziny jest wiele. My zaprezentowaliśmy tylko te najpopularniejsze. Ważne jest, aby para, która planuje lub już zaczęła wspólne życie, przedyskutowała wszystkie, możliwe opcje, a po podjęciu decyzji o niepowiększaniu rodziny, wybrała tę metodę, która będzie jej najbardziej odpowiadać.



Średnia ocena: 4,24 / 5 (46 głosów) Oceń artykuł:


Zobacz również:

Panna Młoda w ciąży
Zapoznanie z przyszłymi teściami
Pożyczka pieniężna na ślub
Błędy przed ślubem i podczas wesela


Polecamy:


Komentarze

Na razie nie dodano żadnego komentarza. Bądź pierwszy, wyraź swoją opinię.


Dodaj swój komentarz




Adres e-mail nie będzie publikowany na portalu, służy jedynie do potwierdzenia dodanego komentarza.