Zaproszenia ślubne – odmiana nazwisk

Ocena: 4,17/5

Zapraszanie gości na ślub i wesele to tradycyjny, nie bójmy się tego słowa – rytuał. Choć w wielu kwestiach technologia wypiera starsze obyczaje, to jednak tutaj nie zanosi się na to, aby Pary Młode miały zrezygnować od zwyczaju osobistego zapraszania gości, na rzecz chociażby – wysyłania zaproszeń mailem. Po pierwszym etapie, jakim jest wybór idealnych zaproszeń ślubnych, przychodzi czas na etap drugi, czyli ich wypisanie. I tutaj mogą zaczynać się schody. Wszak „polska mowa taka trudna” i może się okazać, że poprawne wpisanie do zaproszeń ślubnych imion i nazwisk naszych gości, nastręczy nam kilku problemów.

Błędy w odmianie nazwisk

Co mamy na myśli poprzez „poprawne” wpisanie nazwisk (a w zasadzie również imion) do zaproszeń ślubnych? Nie chodzi nam o to, aby uważać na popełnienie literówki, a przynajmniej nie tylko o to. W trakcie swojej pracy konsultantów ślubnych zauważyliśmy, że wiele Par Młodych ma problem z poprawną odmianą imion i nazwisk – czasem odmieniają je niepoprawnie, czasem, by uniknąć błędu – nie odmieniają w ogóle (a to też jest błąd), czasami odmieniają tylko imię, a nazwiska już  nie (przykład: mamy zaszczyt zaprosić pana Jana Kowalski).

Język polski jest językiem fleksyjnym, a co za tym idzie, zarówno imiona (z wyjątkiem imienia Beatrycze) i nazwiska powinny być odmieniane wg właściwych form przypadków, liczb i osób. Wbrew pozorom nie jest to wyjątkowo trudne i skomplikowane i przy odmianie zaproszeniach ślubnych powinniśmy się kierować kilkoma zasadami.

Zasady odmiany nazwisk na zaproszeniach ślubnych

1. Nazwiska dwuczłonowe – odmieniamy oba człony, np.:

Marta Lipska-Morawska: Martę Lipską-Morawską, Marcie Lipskiej-Morawskiej itd.

Wyjątkiem są tutaj nazwiska mające człon przymiotnikowy, nazwisko pochodzenia obcego, będące herbem lub przydomkiem, np.:

• Marcin Korwin-Mikke: Marcina Korwin-Mikkego, Marcinowi Korwin-Mikkemu
• Anna Podolska-Smith, Annie Podolskiej-Smith, Annę Podolską-Smith

2. Nazwiska zakończone spółgłoską

Odmieniamy w przypadku mężczyzn, nie odmieniamy u kobiet, np.:

• Kasia Tusk, Kasi Tusk, Kasię Tusk
• Marek Tusk, Marka Tuska, Markowi Tuskowi
• Sylwia Ryk, Sylwię Ryk, Sylwii Ryk
• Robert Ryk, Roberta Ryka, Robertowi Rykowi

3. Zawsze odmieniamy nazwiska żeńskie zakończone na:

• -a (Fonda, Fondę, Fondzie itd.)
• -ska (Łebska, Łebskiej, Łebską itd.)
• -cka (Pływacka, Pływackiej, Pływacką itd.)
• -dzka (Grodzka, Grodzkiej, Grodzką itd.)
• -ewa (Kostrzewa, Kostrzewie, Kostrzewę itd.)
• -owa (Nowakowa, Nowakowej, Nowakową itd.)
• -ówna (Iłłakowiczówna, Iłłakowiczównę, Iłłakowiczównie itd.)
• -anka (Kotulanka, Kotulance, Kotulankę itd.)

4. Zawsze odmieniamy nazwiska męskie zakończone na:

• -a (Fonda, Fondę, Fondzie itd.)
• -ski (Łebski, Łebskiego, Łebskiemu itd.)
• -cki (Pływacki, Pływackiego, Pływackim itd.)
• -dzki (Grodzki, Grodzkiego, Grodzkim itd.)
• -ewa (Kostrzewa, Kostrzewie, Kostrzewę itd.)
• -owy (Marcowy, Marcowym, Marcowego itd.)

Odmiana nazwisk zakończonych na „o” i inne samogłoski

Jednym z najczęściej popełnianych błędów jest brak odmiany nazwisk zakończonych na samogłoski. Najczęstszym powodem jest ten, że…. odmienione nazwisko „brzmi dziwnie”. Niemniej odmieniając nazwiska, przy wypisywaniu ślubnych zaproszeń nie powinniśmy się kierować tym, jak ono wydaje nam się brzmieć, tylko zasadami języka polskiego. Aby ułatwić sobie odmianę nazwisk zakończonych samogłoską, możemy znaleźć rzeczownik pospolity, zakończony taką samą głoską, jak dane nazwisko. Będzie on stanowił pewien wzorzec, podpowiedź w odmianie. Np. w przypadku nazwiska Dzierba naszym rzeczownikiem może być wyraz farba:

• M. Anna Dzierba (farba)
• D. Anny Dzierby (farby)
• C. Annie Dzierbe (farbie)
• B. Annę Dzierbę (farbę)
• N. Anną Dzierbą (farbą)
• M. Annie Dzierbie (farbie)
• W. Anno Dzierbo! (farbo)

Od razu łatwiej, prawda?

Pozostałe zasady odmiany nazwisk na samogłoski:

1. Podobnie rzecz się ma z nazwiskami zakończonymi na samogłoskę -o:

• Mańko (Mańce, Mańką, itd.)
• Kościuszko (Kościuszce, Kościuszką)

2. Nazwiska zakończone na samogłoski -e, -i, -y  odmieniają się jak przymiotniki np. Lange (Langego)

3. Nazwiska męskie, które kończą się na ‑u, są nieodmienne

Odmiana nazwisk w liczbie mnogiej

Znajomość tej zasady przyda się w momencie, kiedy swoje zaproszenie będziemy kierowali do dwóch osób o tym samym nazwisku, a mówiąc konkretniej, do pary małżeńskiej. Tutaj może kumulować się wiele „problemów” i dylematów. Stąd też, przy odmianie nazwisk w liczbie mnogiej za wzorcowe uważane są formy z nazwiskiem odmienionym, np.: Anna i Mateusz Wajdowie, Krystyna i Paweł Robakiewiczowie. Niemniej formami dopuszczalnymi są: Anna i Mateusz Wajda, Krystyna i Paweł Robakiewicz.

Zaproszenia ślubne - odmiana imion

Jak wspomnieliśmy, w języku polskim, z wyjątkiem imienia Beatrycze, odmieniają się (i należy je odmieniać) – wszystkie imiona. Jeśli mamy problem z odmianą któregoś z imion, jakie musimy wpisać w zaproszeniu ślubnym, możemy się posłużyć opisanym już wyżej, sposobem ze znalezieniem rzeczownika pospolitego, który kończy się na taką samą sylabę, jak imię i w ten sposób ułatwić sobie odmianę.

Średnia ocena: 4,17 / 5 (236 głosów) Oceń artykuł:

Zobacz również:

Zaproszenia ślubne sklep
Lampiony na wesele
Strój dla gościa na wesele
Udekorowane krzesła na wesele i ślub

Polecamy:

Komentarze

Dodaj swój komentarz

przewiń do początku strony